się do Zamościa, później do Zbaraża, w tym czasie Podbipięta z listami kieruje się do Krakowa. Skrzetuski rusza na Kijów, liczy bowiem, że spotka tam Bohuna, jednak spotyka tylko Chmielnickiego, który pozwala mu na poszukiwania ukochanej.
Do Zagłoby i Wołodyjowskiego przybywają informacje o nagłej śmierci Heleny, jednak Rzędzian zaprzecza temu, ponieważ od Bohuna wie, że dziewczyna żyje, ale jest uwięziona. Podaje miejsce kryjówki czarownicy, która opiekuje się nią. Rzędzian, Wołodyjowski i Zagłoba decydują się następnego dnia wyruszyć w drogę w celu odbicia Heleny. W tym celu ubierają stroje kozackie, by łatwiej się przemieszczać. Odnajdują kryjówkę czarownicy, zabijają ją oraz karła Czeremisa i uwalniają dziewczynę. Wracają do Zbaraża, gdzie ma dojść do kolejnej bitwy. Wiśniowiecki także tam przybywa, zaś dzień po jego przyjeździe dociera tam Chmielnicki z kozackim wojskiem. Dochodzi do walki, w której początkowo zwyciężają Polacy, jednak dochodzi do burzy i walka zostaje nierozstrzygnięta. Nocą Skrzetuski, Zagłoba, Wołodyjowski i Podbipięta przedostają się do obozu wroga i wysadzają ich wieże oblężnicze. Tymczasowe zawieszenie broni kończy się żądaniem wydania księcia Wiśniowieckiego. Kozacy atakują nocą Polaków, ale zostają pokonani. Podbipięcie udaje się spełnić swe przyrzeczenie - ściął trzy głowy Kozaków jednym ciosem.
Sytuacja jest ciężka, Podbipięta postanawia przejść przez obóz Kozaków do króla, jednak ginie podczas wykonywania tej misji. Następnej nocy w jego ślady idzie Skrzetuski, udaje mu się dotrzeć do Toporowa, gdzie przebywa król. Dochodzi do odsieczy Zbaraża. Skrzetuski, wycieńczony drogą, traci przytomność i odzyskuje ją po 8 dniach, kiedy otaczają go przyjaciele i Helena. Jest niezwykle szczęśliwy z połączenia z ukochaną.
Przez dwa lata
